Mail 8

Hallow,
Ondertussen is het alweer zondag, de tijd vliegt hier met een warme luchtstroom zo voorbij.
Het was weer een drukke week. Op stage was het behoorlijk rustig, maar ik heb wel veel alleen mogen doen. Er waren drie patiëntjes en dan deed ik er 2 en de verpleegkundige 1. Het was wel leuk, want ik had ook echt tijd om met de kinderen bezig te zijn. Het ene kindje, een jongetje, had een worminfectie en was 1 jaar oud. Het andere kindje is een meisje van 5 en ze is HIV positief sinds haar geboorte. Haar ouders kunnen niet voor haar zorgen en zijn zelf beiden positief. Ze werd regelmatig in het ziekenhuis opgenomen voor verschillende onderzoeken en behandeling. Ze is ontzettend lief en kan heel mooi lachen, ze zegt ‘ja’ als een prinses, maar ze heeft kleren in haar kastje waar schimmel ophangt, ze heeft geen koekjes of snoepjes, ze heeft geen lieve mama die haar savonds een verhaaltje verteld, ze moet iedere dag wel 5 keer vieze drankjes drinken en ze huilt bijna evenveel als ze lacht…. Ze gaat nu geplaatst worden in een opvangtehuis voor HIV positieve kinderen. Er wonen 75 kinderen in dat tehuis, en dat is niet het enigste in Paramaribo; dus je moet niet vragen hoeveel kinderen er besmet zijn… echt droevig. Ik heb op dienst wel twee uur zitten praten met mijn duo-verpleegkundige over het AIDS probleem in Suriname en ik had het boek ‘mijn status is positief’ gelezen, waarvan nu een reeks op tv moet zijn ‘de moeder van mijn dochter’. Wel heel veel van die zaken uit het boek komen hier ook voor. Vrouwen die “gezuiverd” worden als hun man sterft en zo ook besmet worden. Vooral in het binnenland is het een groot probleem, daar hebben ze heel veel Afrikaanse tradities en willen ze onder andere ook geen condoom dragen, dat hoort niet zo binnen hun cultuur. Een ander probleem is het onderwijs, het is daar zo rampzalig dat veel vrouwen zelfs niet kunnen lezen, op de verloskamer kunnen ze hun naam niet eens spellen,… maar ze worden wel zwanger en hun kinderen worden meteen geboren met de dood naast hun. Ze zien de ernst er niet van in en dat is frustrerend. Donderdag ben ik met een hindoestaan, Rishi, waarvan joke de bevalling van zijn vrouw heeft gedaan, naar een hindoestaanse tempel gaan kijken. De atlantische oceaan heeft door de opwarming van de aarde daar al 70 meter van het land ingenomen, de palmbomen staan er tot het puntje onder water. Rishi zijn neef heeft een reuze hoerenkot in Paramaribo, er zijn wel 240 kamers manneke!! We hebben wel een uur of twee rondgereden langs alle “huizen” in, ongelooflijk hoeveel er zijn. Als een man niet aan zijn seksuele trekken komt bij zijn vrouw, gaat hij zonder problemen dit zoeken bij een ‘buitenvrouw’. Dit kan een geheime relatie zijn met één of meerdere andere vrouwen, maar het kan ook een prostituee zijn, want dan is hij zeker dat zij zal doen wat hij wil, omdat hij betaalt… de meeste spijbelaars in de middelbare school zijn meisjes, dit omdat ze met rijke oude mannen meegaan voor een lesuur of twee… droevig, maar ze vinden het ‘normaal’… duidelijke tekenen van een ontwikkelingsland, maar wel best hard om mee geconfronteerd te worden… ik was er even niet goed van en op den duur voelde ik me ook niet meer veilig bij die kerel in de auto, dus heb ik gevraagd mij naar huis te brengen en dat heeft dan wel meteen gedaan. Gelukkig. Want het is hier echt niet veilig, bij drie nederlandse co’s hebben ze proberen inbreken en waren de diefijzes geforceerd, die meisjes wonen nu voorlopig in een guesthouse, want thuis hadden ze echt teveel schrik. En steven zijn vriendin is gisteren aangekomen en vandaag is haar handtas met alles erin ook al gestolen. Oppassen geblazen, we worden steeds voorzichtiger naarmate we hier zijn. Na mijn hoerentocht ben ik dan naar het centrum gegaan waar er een student night was. Dit toont aan hoeveel studenten hier zijn. Het was echt wel leuk, veel mensen die ik hier heb leren kennen waren daar en echt heel de avond leuk staan praten en dansen.
Vrijdag zijn we naar het internationaal filmfestival gegaan en hebben ‘tsotsi’ gezien, ook een heftige film uit zuid-afrika, maar waarvan er toch een paar dingen overeen komen met Suriname, wat best beangstigend is. De mensen in de zaal lachen en roepen hier wel hard tijdens de film, grappig.
Zaterdag zijn joke en ik dan naar de zilversmid, gabor genaamd, gegaan. Het was echt wel leuk, die mannen leven daar heerlijk. Helemaal niet materialistisch, maar leuk, fijne muziekske op en werken maar op het gemakske natuurlijk, want haasten kent niemand hier. We hebben met vuur gespeeld, gevijld, gehamerd, geplet, gelachen… onze ringen zijn nog wel niet af, want er is echt wel veeeel werk om een eigen ring te maken, maar ik geloof dat het wel de moeite zal zijn. Het was echt een heerlijk dagje, ik kan het niet goed beschrijven. Misschien kwam het ook wel omdat ik na lange tijd een paar schatten van mensen nog eens gehoord heb! Deed me echt veel deugd. Savonds ben ik met joke lekkere roti gaan eten en hebben we baileys gedronken!! Jeuj feest!
Vandaag was het broeiend, schroeind warm, ik zou constant onder de douche kunnen gaan staan. We moesten wassen, maar met ons wasmachine dat op een platenspeler met een bak boven lijkt, is dit behoorlijk vermoeiend. Wassen is hier onze sportieve activiteit.
Ik ga me nu wassen, want ga nog een filmpke meepikken en afscheid nemen van mensen die helaas al terug naar Nederland moeten.
Aan allen die vakantie hebben, geniet ervan
Aan allen de er geen hebben, neem er gewoon!

Zonsondergaande en trompetschellende groeten,
evelien