Mail 7

Hallow,
Ondertussen weer een dikke week verder. Mama en papa zijn hier geweest en samen hebben we wat tripjes gedaan. Het eerste was brownsberg. We hebben eerst een paar uur over de bekende bauxietweg gereden om ten slotte helemaal door elkaar geschud aan te komen op brownsberg. In plaast van een ferme lodge kregen we het ‘research gebouw’ om in te overnachten. Het was echt het gortigste kot dat ik al gezien heb; een klein kamertje met twee stapelbedden erin. De matrassen die erin lagen waren te groot en leken vol met vieze beestjes te zitten, tegen de muren hing de schimmel, mmm mooi zo… we konden er al bij al nog mee lachen. Dan gingen we de ‘berg’ opklimmen. Eigenlijk helemaal geen berg, want op tien minuutjes waren we boven. Maar het uitzicht over het stuwmeer en over de berg was wel prachtig. Dan hebben we een vieze bonensoep gekregen en zijn we gaan slapen. We hebben eigenlijk super hard gelachen met dat gortig kot. De hollanders naast ons werden er gek van! Die vonden dat namelijk helemaal niet grappig. De volgende dag zijn we naar de Leoval gewandeld, een waterval waaronder je een heerlijke douche kan nemen. En dan ben ik nog verder gewandeld naar de Ireneval, ,dit was wel een beetje vermoeiend, vooral terug naar boven, maar het was wel heel mooi om te zien. Daar beneden zijn we de crew van ‘de dijck’ tegen gekomen. Het moet een bekende groep zijn in Nederland en die hebben hier in het weekend opgetreden, maar ik ken ze dus niet. Wel vriendelijke kerels; we zijn ze nog drie keer tegengekomen. We hebben ook een familie apen in de bomen gezien, echt kei kort bij. Best spannend en je hoorde smorgens bij het ontbijt de brulapen ook brullen, indrukwekkend. Een vogelspin hebben we ook gezien en we hebben spannende verhalen gehoord over jaguars en puma’s in het woud, maar die zijn we gelukkig niet tegengekomen. Op de terugweg ben ik co-pilot geweest van de jeff, ook behoorlijk spannend, want het had veel geregend en de weg lag vol met diepe plassen. De jeff ging mij hier leren rijden op die weg, maar ik heb toch maar afgeweigerd. Voor mannen met opel’s zou het daar wel een waar paradijs zijn. Met mijn persoonlijke rij-instructuur en tevens buurman zou hier ook wel eens willen rondrijden.
Onze volgende uitstap was doorheen de plantages, een heel ander uitzicht en indrukwekkend als je de gevangenissen ziet en de verhalen hoort over de slaven. Uitermate lekker gegeten op een gerenoveerde plantage. En behoorlijk hard verbrand van in de boot te zitten. En dan heb ik een heeeerlijk warme douche genomen in het hotel van mama en papa. Echt genieten, want de douche is hier altijd koud!
Onze volgende trip ging richting galibi, dit is helemaal het noord-oosten van suriname, op de grens met Frans-guyana. We hebben eerst vier uur ongeveer in de boot gezeten op diezelfde hobbelweg, maar wel een prachtig uitzicht natuurlijk. En daarna hebben we nog twee uur in een klein bootje gezeten. Mama en ik zaten vooraan en zijn wel anderhalf uur droog kunnen terwijl de rest al helemaal nat was, maar het laatste half uur zijn we toch niet gespaard, toen kwamen we in de atlantische oceaan terecht en die was niet zo lief voor ons bootje. We zijn toch voor al te veel kleerscheuren aangekomen. We zaten een half uurtje verder dan het werkelijke galibi en hadden dus heel dat spel voor ons alleen. Vooraleer we in de lodge mochten gingen de gidsen “even checken”. Wij weten nu waarom, er zat een vieze gifslang op de keukenkast, algemeen paniek en fotomoment, gidsen met stokken en takken dat beest proberen buiten jagen. Indrukwekkend en toch maar even gecheckt voor ik in mijn bed kroop. Om elf uur zijn we op schildpaddenjacht geweest en hebben we wel vijf van die reuzen op het strand gezien, die daar hun eieren aan het leggen waren. Echt knap.
De volgende ochtend heb ik in de Atlantische oceaan gezwommen toen de zon heerlijk aan het opkomen was, prachtig echt waar. Dan ben ik nog vergeten te vertellen over de sterrenhemel die we de avond ervoor gezien hebben. Ik heb nog nooit zoveel sterren gezien, prachtig!!
Onze gids bleek ook een doorbrekend popidool te zijn, grappige kerel.
De volgende dag zijn we naar galibi zelf gegaan, daar was een volkvergadering aan de gang want er waren schildpaddeneierenpikkers opgepakt door de politie…
Dan zijn we naar Frans-guyana, st. Laurant om precies te zijn, gegaan om daar even door de stad te wandelen en de gevangenis te bezoeken van in ‘papillon’. Het is helemaal anders dan Suriname, veel properder, kei mooie huizen, echt een andere wereld en daar lag vlak aan de kust een schip uit de tweede wereldoorlog dat vol planten was gegroeid, het leek wel een eilandje, heel mooi. En eindelijk ben ik lekker gebruind in de boot!!! Joepie!
Ondertussen ben ik terug aan het werk. Deze week sta ik op de boxen, dit is een soort infectie-afdeling, maar de regels zijn helemaal niet zo streng. Het is wel leuk omdat ik nu twee kamers krijg en dan moet ik alles bij die kinderen doen en dat lijkt natuurlijk meer op de manier van werken die ik gewoon ben.
Zo dat was in een notendop wat ik de laatste weken heb gedaan.
Deze week staan nog een paar leuke dingen op het programma. Ik ga samen met joke een cursus volgen bij een zilversmid zaterdag! En ik ga misschien mijn haar laten vlechten of toch een proefsessie doen. En donderdag is er een salsafeestje waar we naartoe gaan en alle overbodige kilo’s er zonder probleem gaan afzweten. Want het wordt hier precies warmer en warmer. Op galibi was het ongeveer 34°. Dat gaat als er veel wind is en een oceaan in de buurt, maar in het ziekenhuis is dat verdomme heel warm, zeker op de infectie waar je nog eens een extra schort moet aandoen. Maar ik klaag niet hoor. Ik geniet ervan.
Voor de rest ga ik in april ook vier dagen naar het binnenland, Brokopondo, om daar een Hiv-preventie-programma mee te volgen, waarbij ze in de voormiddag langs scholen gaan en in de namiddag de volwassenen uitleg geven. Ik ga samen met een Nederlandse studente verpleegkundige, Ninke. Ik kijk er naar uit, ik denk dat we veel gaan kunnen leren, want alle organisaties die rond HIV werken in Suriname komen daar samen. Misschien kan ik ook nog een paar programma’s hier in Paramaribo volgen. Het spreekt me echt aan zo GVO geven en iets proberen doen aan het probleem, want het is hier echt wel groter dan ik dacht. En als ik die lieve kindjes van 1jaar of 6jaar zie die besmet zijn, dan wil ik wel iets proberen doen om dat te voorkomen…
Ik beloof voorzichtig te zijn en jullie op de hoogte te houden.
Veel liefs evelien