Elk zijnen dag (aka mail 10)

Elk zijnen dag,

Het is ondertussen al weer een tijdje geleden. Ik moet al diep nadenken wat ik de voorbije weken gedaan heb.
Ik zal bij pasen beginnen. Nienke in ik waren uitgenodigd door een vrouw van in Brokopondo om in haar kerk naar de paasmis te gaan. Het is met een gospelkoor, dus wij op paasmorgen naar de mis! Toen we aankwamen stond ze te wachten en was de viering net begonnen. Ze had een plaatsje voor ons gereserveerd. Ooh beminde gelovigen dat was nogal eens een kerkdienst, het was een stel uitgelaten zwarte apen en de zotste stond van voor en het ging vooruit!!het ging vooruit! Het was de liefde voor muziek! Aleluja! Daar kan ik niet veel aan toevoegen. Ze zongen en dansten uit volle borst! Ze stonden zelfs met een zakdoek in de lucht te zwieren!! Dat kwam behoorlijk bekend voor! De prediker leek wel een stand-up commedian, maar hij vroeg wel om tien procent van je loon aan de kerk te schenken… een beetje vreemd, en effectief al die mensen hebben een enveloppe mee, onder het geloof, hoe meer je zaait, hoe meer je zal oogsten. Vooral de prediker zijn portefeuille oogst volgens mij, die heeft een dikke dikke villa van God gekregen. vlak voor de preek zijn we vertrokken; we waren toen wel al anderhalf uur verder.
Na de paasmis waren steven en ik uitgenodigd bij vrienden voor een paasbrunch. Dat is de leukste pasen van mijn leven geworden. De vrouwen hadden echt lekker gekookt, lekker slaatje, bubbels in ons glas en chill chill. Dan zijn we met twee pick-ups naar Zanderij gereden alwaar er een kampje was, eens aangekomen, bleek het kampje verdwenen te zijn. Maar dan zijn we gewoon in het midden van het woud blijven staan met spijs en drank, genieten. Tegen dat de zon onder was zijn we naar de kreek gereden, lekker stoer vanachter in de pick-up gaan zitten en scheuren door het woud. Cool. We hebben de tuinstoelen uit de auto gehaald en die in het water gezet en daar lekker fris zitten lachen. Op de weg terug zijn de mannen nog langs een ‘tent’ gereden. Neen, neen evelien, das geen hoerekot, die hoertjes komen daar dansen op zondag en daar zijn alleen een paar kamers achter… oke dan. Het was vreemd, allemaal Braziliaanse meisjes en venten, vieze, propere, dikke, dunne,jonge, oude, wel bijna allemaal dronken. Wie meer wil weten, moet het maar eens vragen.

Na mijn Brokopondo-ervaring met Stichting Mamio Namen Project wou ik er wel stage lopen. Dit was geen probleem. De voorbije twee weken, heb ik daar stage gelopen. Ze begeleiden HIV positieve personen, zoeken buddy’s en geven voorlichting in scholen. Er werken een aantal mensen vast en de rest zijn vrijwilligers. Het was boeiend; vooral omdat een deel van de werknemers zelf HIV heeft en ze er heel makkelijk over praten, wat interessant is. Het zijn echt super lieve mensen, stuk voor stuk. Daarnet moest ik afscheid nemen en ze vonden dat ik nog niet mocht vertrekken en ik moest zeker nog eens langs gaan en we moesten nog eens wat gaan drinken.. switi’s! Over HIV en AIDS zou ik veel willen vertellen. Het is een heel complex probleem en er komen zoveel factoren kijken bij de hulpverlening, dat je wel even tijd nodig hebt om het te aanhoren. Dus wederom wie meer wil weten, vrage het mij.

Vorige week was het hier avondvierdaagse, dat wil zeggen dat verschillende groepen van jong en oud vier dagen savonds door de stad wandelen. Iedere dag moeten ze verder wandelen. Ze wandelen niet gewoon, ze dansen trommelen. Het is een mix tussen carnaval en braderij, een gezellige boel dus. De laatste dag is het groot feest. Je moet weten dag er in januari een bevallingsboom is ten gevolge van de avondvierdaagse. Er wordt dus wel wat afgeflirt. De laatste avond was er nog een optreden op een grote wei, alwaar er droog gevreeën werd op het podium, ook dit kan ik niet uitleggen; laat staan voordoen in een mail. Ik stond versteld, wij maar veilig vrijen, één partner, lang genoeg wachten etc promoten en dan zie je daar zo een schouwspel. Ongelooflijk werkelijk waar.

Teneinde was er woensdag een dik feestje van de journalisten die morgen al huiswaarts keren. Het was echt super leuk, heel veel surinamers daar en iedereen heeft gedanst voor dood. De beste dj’s van het caraïbisch gebied draaiden er dan ook! Kleddernat van het zweet, maar het was echt een feejesjeuh om nooit meer te vergeten. Zelfs ‘easy love generation’ werd er gedraaid, toen ik bailyes aan het drinken was! jeuuj. Hopla.

Ik ga er weer vandoor, geen tijd te verliezen, want onze tijd hier zit er ook bijna op.

Tot binnenkort,

ik