mail 2

Hallo,

Hier een tweede bericht van mij. Ondertussen heb ik mijn eerste vrij weekend gehad! Heerlijk werkelijk waar. We zijn allereerst een terrasje gaan doen aan de waterkant, waar er heerlijke funk en soul muziek opstond en van die oude mannetjes wat aan het dansen waren. Net toen we wilden vertrekken kwam er een man naar ons toe en zei “jullie zijn belgen he”, waarop een gesprek van zeker een uur volgde. Heel fijne man, speelt voetbal bij de veteranen van Suriname en we mogen eens naar een match gaan kijken, hij zorgt ook voor live optredens en ook daar moesten we maar eens voor bellen. We zijn dan ook de man met het lange lange haar tegengekomen. Ook hard gelachen. (zie foto).

Dan zijn we nog langs geweest bij Surinamers, Chan en Lila, waar steven nog iets aan moest afgeven, die waren ook heel gastvrij en hebben ons nog een paar praktische tips gegeven. Onder andere dat we toch maar heel voorzichtig moesten zijn en best niet na tien uur ’s avonds fietsen. De volgende dag hebben twee Belgische meisjes dat aan de lijve ondervonden, ze werden bedreigd op straat en zijn hun rugzak met geld, fototoestel en alle papieren erin kwijt! Dat deed ons wel even schrikken, dus nu nemen ze zeker een taxi ’s avonds beter een paar euro kwijt, dan alles!

Mmm wat hebben we nog gedaan, ahja onze was bij studenten journalistiek, die in een grellige villa wonen. We hebben dan heel de namiddag op hun terras gezeten terwijl onze was droogde, ’s avonds hebben we allen samen spaghetti gegeten, die verdacht vegetarisch was en naar tomatenpuree smaakte, maar we hebben niet geklaagd, want dat hoort hier niet.

De volgende ochtend zijn we met een busje vol Belgische studenten naar de colakreek gereden, dit is een mooie trip van een uurtje, door jungle-achtig gebied. De colakreek lijkt wel hengelhoef, maar dan buiten en echt! Met reuze mieren en zwart water, waarvan je lichaam rood wordt als je erin zit. Hoogstwaarschijnlijk zaten er wel vieze beestjes in, maar dat hebben we weggelachen. We hebben als echte pubers in het water gespeeld en van de glijbaan gegaan, de mannen zelfs als driedubbele salami. Het was er lekker warm en bijgevolg ben ik ondanks factor 40 behoorlijk tot zeer rood, verradelijke schaduw! Maar brenda bedankt voor de aftersun, die heelt goed! Gelukkig heb ik die bij!

Vandaag eerste dag op pediatrie gehad, heel kleine “poppetjes” gezien. Mijn duo-verpleegster was een bitch om het nog zacht uit te drukken! Morgen heb ik een gesprek met de hoofdverpleegkundige en ga ik voorzichtig iemand anders vragen, want deze heeft me totaal niets willen uitleggen. Ondanks die trut, vond ik het wel fijn. Ik heb ook al gespeeld met een kindje uit het binnenland en heb hem nederlands geleeerd en hij mij iets anders. “Fawaka” is goeie dag en “tamara” tot morgen.

Nu ga ik schoenen kopen, want ik moest op mijn kousen lopen op de neonatale box. Vreemde regels hier. Maar goed, ik hou jullie op de hoogte!

Tamara,

Evelien

groot nieuws uit Suriname deel 1

DAG ALLEMAAL,

Ik zit ondertussen in het prachtige Paramaribo. Ik weet zelfs niet waar ik moet beginnen aan mijn verhaal.
Om het jullie gemakkelijk te maken zal ik bij het begin beginnen.
De vlucht van Amsterdam naar Paramaribo was al op zijn Surinaams, iedereen praat en lacht vooral en het leek alsof iedereen elkaar na jaren toevallig tegenkwam op het vliegtuig. We hebben dan ook al praatjes gemaakt op het vliegtuig met vooral Nederlandse –Surinamers die terecht terugkeren naar dit paradijs.
Na een prachtig uitzicht eenmaal gelangd, zijn we met een busje Surinamers en een Nederlandse dierenarts met Surinaamse roots, chris, naar het centrum van Paramaribo gereden langs een adembenemend mooie weg. Er staan niet veel huizen, maar degene er staan zijn prachtige paalhuizen. De palen noemen trouwens “neuten”.
Chris heeft alle onze vragen beantwoord als een ware gids. Aangekomen aan het Diakonessenhuis werden we in onze kamers gelaten. Dit was de grootste teleurstelling waar we tot nu toe mee geconfronteerd zijn. We kregen twee kamers voor vier personen. En de wc en douche die aan Aba en mijn kamer grenst, was dan nog eens op slot ook. Met gevolg dat we een heel weekend op Joke en Steven hebben moeten rekenen om onze behoeften te doen. De kamer is heel klein, er is geen frigo ( het is hier 30 graden!) en er is geen ventilator. Dus eigenlijk alleen een bed en een stinkend muskietennet. Maar tot zover de beschrijving van onze kamer.
Vrijdag zijn we niet lang blijven stilstaan, maar meteen op zoek gegaan naar een huisje voor ons vier. We zijn naar de stad gegaan en hebben daar een fiets gehuurd voor de komende drie maanden. Joke vond het aapje daar heel grappig tot het zichzelfs begon te bevredigen voor onze ogen!! Thijs, een student Journalistiek, heeft dit gefilmd! Heel grappig! Het was heerlijk rondfietsen in de zon. We hebben dan ook meteen de nodige terrasjes gedaan. Waar we bij toeval chris terug tegenkwamen en een praatje mee gemaakt hebben. We zijn onder andere bij paul en wong leeflang langsgegaan. Die hadden kamers in hun tuin en gaven ons een thuis en geen huis! Een heerlijk grappige kerel, die meerdere groene planten met vijf bladeren in zijn tuin had staan, denken we. In de gracht langs zijn huis stond een pikzwarte koe ons een beetje te bespioneren.
Tijdens één van onze fiesttochten hebben we ook een alligator in de beek vlak langs de weg gezien! Best spannend. De stad is echt prachtig er lopen zoveel verschillende mensen rond dat het nog honderd keer fijner is dan in België om op een bankje te gaan zitten en rond te kijken naar de mensen… hier is het fijner omdat de mensen je voortdurend aanspreken en je vanalles vragen en vertellen. Als ze horen dat we Belgen zijn en geen Hollanders zijn ze nog honderd keer vriendelijker. Gisteren hebben we zelfs korting gekregen voor een uitstap omdat we Belgen zijn en ze liever Belgen mee hebben dan Hollanders.
Mm wat kan ik nog allemaal vertellen, ik doe hier iedere dag zoveel indrukken op dat het onmogelijk is om alles te beschrijven. De straatnamen op zich zijn al leuk, we hebben hier de sarahlaan, de lennylaan, de armandstraat, de zonnebloemstraat, de jokelaan, enz… en we wonen voorlopig in de wijk ‘hoop en zorg’. Super
Al het eten is heerlijk, zo we hebben al ‘’Roti met aardappel en kouseband’ gegeten dit is een plaatselijke heerlijke, maar behoorlijk pikante soort kebap.
Iedere avond is hier ook vuurwerk, ja christientje dan moet ik altijd even aan jou denken hoor!

Gisteren heb ik mijn eerste dag stage gelopen en ik sta op obstetrie. Hier liggen zwangere vrouwen met allerlei pathologieën en vrouwen die net bevallen zijn met hun kindjes. Het is heel erg wennen, vandaag heb ik vooral matrassen en nachtkastjes afgewassen want dit doen ze routinematig nadat heel het verplegend personeel uitvoerig gezongen heeft en de heer heeft gedankt voor vanalles en nog wat. Ik ga het eens proberen filmen want het is echt schitterend, de hoofdverpleegster begint in de handen te klappen en te dansen, ze beginnen in kano te zingen enzo, heerlijk om mee wakker te worden! Voorts heb ik watjes ‘toefjes’ gerold en een vrouw geholpen met haar borstvoeding, dat was wel heel leuk. Zuster Henna en Eliana zijn heel vriendelijk en vooral heel grappig, ze lachen voortdurend wat heel aanstekelijk is. Ze noemen elkaar ook zuster. Dus ik ben ‘zuster evelien’ hihi. Vandaag was het valentijn en alle mannen hadden roosjes enzo bij voor hun vrouwen! Lief.
Ondertussen heb ik ook al de mooiste baby’tjes mogen wassen met de blote hand, want een washandje gebruiken ze hier niet omdat je anders geen voeling hebt met de baby. Ik dacht dat de moeders alles wel zelf konden, want zo doet de verpleging hier, maar toen ik alleen mocht werken stelden ze heel veel vragen aan me, dat was natuurlijk fijn en ik ben heel de dag bezig geweest met borstvoedingshulp, leuk.
De psycho-sociale begeleiding van de patiënten laat wel te wensen over. Er was een zwangere heel veel helder bloed aan het verliezen en ze luisterden naar de harttonen en die waren verontrustend laag, dan zeggen ze niets tegen die moeder, niets voor de pijn, niets en laten ze haar nog een paar uur liggen om de ze dan op hun dooie gemakske naar OKA te brengen, een beetje frustrerend…
Vanaf volgende week sta ik normaal op pediatrie, dit is opgedeeld in neonato, een peuter en kleuterzaal en een jongens/meisjes-zaal. Ik wil liever daar staan omdat ik daar toch iets meer van ken dan van zwangere vrouwen.

Ik mag ook op de verloskamer staan, dit heeft Aba net een week gedaan. Maar daar ga ik nog even mee wachten, tot ik voldoende geleerd heb op pediatrie.

We hebben ook een eskimo ontmoet, in de plaatselijk supermarkt stond die dingen in de diepvriezer te leggen en hij had een dikke eskimo-jas, een muts en handschoenen aan! Een frigo was onmenselijk koud voor hem! Ik sta er mee op de foto, want het was nog gene misse ook!

Ondertussen hebben Joke, Steven en ik een nieuw huis gevonden, echt een nieuwe nieuwbouw. Ale het is een appartementje, dus dat is super, dan zijn we hier uit dat kot weg.

Ik zou nog zoveel willen vertellen maar die geur, muziek, warmte, lach van de mensen, sissend geluid van de mannen op straat, kan ik allemaal niet beschrijven, dus ik moet zeggen; maakt dat ge allemaal hier zijt, want het is onvergetelijk fantastisch!!

Jullie mogen me altijd mailen en als ik een nieuw adres heb zal ik het sturen en dan kunnen jullie massaal brieven opsturen! J ( en annelies ze hebben hier geen pesto tip tip tip, wel american coekies en nutella!)

Ik heb ondertussen ook een surinaams gsm nummer, dus al jullie me heel erg missen, kunnen jullie eens bellen; ik weet wel niet hoeveel het je zal kosten; 0059 78 78 11 62
Veel liefs voor iedereen die het wil.

Warme, zonnige, vrolijke groetjes,
Zuster evelien
X